Cynisme incorrect argument tegen anarchisme

Het grote verschil tussen een cynicus en een realist is eigenlijk de cynicus zelf. Cynisme is een speciale vorm van een mentale toestand. Wat anders is bij zo een persoon is dat de cynicus zichzelf beschouwt als een realist, maar dat niet is. Een realist komt vaak veel intellectueler uit de hoek dan een cynicus, niet omdat hij intellectueler is, maar omdat cynisme een mentaal probleem is dat niet gegroeid is uit intellectuele en filosofisch correcte stellingen. Een realist zal zijn uitspraken, al dan niet afbrekend, sterk onderbouwen en argumenteren. Terwijl de cynicus zegt ‘gewoon’ realistisch te zijn, is hij eigenlijk een extreme idealist omdat hij onderdrukt wordt door zijn theorie, namelijk: ‘De wereld veranderen heeft geen zin, het is zoals het gebeurt.’ Maar zijn eigen persoon spreekt hem tegen, want hij is juist diegene die de wereld veranderd! Door mensen zo negatief af te breken gaat hij ervoor zorgen dat veel minder mensen de wereld ook willen veranderen. Eigenlijk bedoelt een cynicus als hij iets afbreekt niet ‘het is niet mogelijk,’ maar hij bedoelt, ‘nee ik wil het zo niet! Ik wil dat het blijft zoals het is!’ Zijn bijdrage aan de mentale wijziging is een verandering op zich, waardoor hij zelf nog meer in cynisme gaat geloven natuurlijk! Besluit: doordat er juist zoveel cynici zijn, wordt het cynisme werkelijkheid en dat is met alles zo. Want zonder wil geen daad! Ik leg nu ook de link met het anarchisme…

Hoe meer cynici hoe minder mogelijk het anarchisme. Want cynici, wanneer ze het anarchisme afbreken, kennen en hebben de mentaliteit niet van anarchisten. Het is juist de mentaliteit zoals anarchisten ze hebben, dat een anarchie mogelijk maakt! Wat vaak vergeten wordt –en af te leiden valt uit deze zin: ‘hoe meer anarchisten hoe meer mogelijk het anarchisme’– is dat anarchisten geweldloosheid na streven. Wat ook vaak vergeten wordt, is dat in een anarchie iedereen vrij is, maar niet helemaal. Er zijn geen machtsverhoudingen, wat betekent dat iedereen vrij is. Maar niet in de zin van ‘ik doe mijn zin en ben onverdraagzaam.’ Vrijheid heeft toch een grens binnen de logica van een anarchie om die in stand te houden. Het valt te vergelijken met een tijdslijn van pausen of koningen, waarbij er nooit twee tegelijk aan de macht zijn. Ze overlappen elkaars macht niet op die lijn, net zoals anarchisten elkaars vrijheid ook niet overlappen. Dit maakt deze zin –de mentaliteit van anarchisten– waar: ‘Mijn vrijheid stopt waar die van een ander begint.’

Het is verkeerd te denken dat sommige anarchisten nu eenmaal die mentaliteit niet hebben. Dat zijn dan geen anarchisten. Want die mentaliteit dat is juist waardoor iemand een anarchist kan genoemd worden. Een echte anarchist wil zelf vrij zijn, maar wil ook dat anderen even vrij zijn als hij, wat in de vorige alinea als verteld werd. Veel mensen weten ook gewoonweg helemaal niet wat het anarchisme eigenlijk is. Er zijn mensen die niet weten wat het is, maar het toch meteen afbreken! Dat is niet juist, eerst informeren en luisteren en dan pas oordelen. Een heel groot deel van de mensen doet dit namelijk niet, en die zijn eigenlijk een beetje cynistisch omdat ze iets afbreken zonder enkele argumentatie, of zeer slechte en ondoordachte argumentatie. Dus anarchisten, wil absoluut niet te snel gaan, we staan nog helemaal niet ver genoeg voor een goede revolutie. Als je tegen een persoon laat blijken dat je een anarchist bent begin dan nadat de persoon je afbreekt gewoon koppig maar rustig verder te vertellen en haal zijn afbraken neer met simpele argumenten van de psychologie, filosofie, mentaliteit en correctheid. Leg de persoon uit waarom jij denkt dat alles wel mogelijk is. De persoon zal hoogstwaarschijnlijk niet overtuigd zijn, maar wat je vaak wel bereikt is dat die begrijpt waarom jij erin gelooft of zelfs gelooft dat het mogelijk is.

Later zal ik nog een stukje specifiek over de geweldloosheid schrijven.

In het kader van Animal Farm: Anarchisme, communisme en kapitalisme

Zo stelde George Orwell het met zijn bekende boek 'Animal Farm.' "Alle dieren zijn gelijk, maar sommige dieren zijn gelijker als anderen." Net zoals bij de mensen, zij leven nu grotendeels in liberalisme, niet zoals de dieren in Animal Farm in communisme. Ik stel het zo: "Alle mensen zijn vrij, maar sommige mensen zijn menselijker dan anderen."

Het is altijd al oorlog geweest tussen die twee, vrijheid en gelijkheid. 'Sy conden bijeen niet comen.' En overal gaat het gewoonweg drastisch verkeerd. Wat er bedoelt is, gebeurt nooit in de werkelijheid, niet in het kapitalisme, niet in het communisme.

Wat er verkeerd ging in het communisme dat weten we allemaal, het was vredelievend bedoelt maar het draaide uit op puur geweld, autoriteit, doofpotstekerij en onderdrukking. Vreemd. Noemt men dat gelijkheid?? Juist ja, gelijkheid wanneer het alleen staat. Het mist iets. OVERAL waar ze het probeerde draaide het verkeerd uit. Ik weet waarom denk ik, maar dat zeg ik jullie straks.

Bij het kapitalisme kennen we het verhaaltje ook, allez niet allemaal, maar sommigen kennen het. Want diegenen die het niet kennen horen in het ene ruziënde kamp van de twee. Kapitalisme, iedereen is vrij. Wauw! Geweldig! Neen hoor, dat is niet zo geweldig, want zoals ik al zij: "Alle mensen zijn vrij maar sommige zijn menselijker dan anderen." Waar slaat dat nu weer op? Alleen rijke mensen zijn vrij, want arme mensen zijn theoretisch gezien wel vrij, maar omdat ze zo arm zijn, worden ze onderworpen aan hun bazen omdat ze het geld broodnodig hebben, met de nadruk op brood. Er worden wetten opgelegd die het laatste vet uit hun lichaam zuigen... Die mensen zijn namelijk helemaal niet vrij in wat ze eten of hoeveel ze eten. Je voelt me al komen, het mist iets. Vrijheid kan niet alleen bestaan, want dan is het helemaal niets meer!

Gelijkheid kan niet alleen bestaan, vrijheid kan niet alleen bestaan. Het is eigenlijk net zo als een slechte vader-zoon-relatie. Vaak hebben vader en zoon zo'n grote ruzie met elkaar, namelijk omdat ze zo véél op elkaar lijken. Nu, ik vind dat vrijheid en gelijkheid óók heel veel op elkaar lijken. In het kapitalisme zogezegd geen beperkingen, maar wel onderdrukkingen. Eigenlijk is vrijheid en gelijkheid gewoon hetzelfde. Wanneer iemand een wet wordt opgelegd, betekent dat dat er iemand is die het recht heeft dat te doen en de anderen hebben dat recht niet, wat dus zowel geen vrijheid als geen gelijkheid is. Wanneer er niemand wordt onderdrukt, ook geen dier, heb je zowel vrijheid als gelijkheid! Mano Negra is de hand die hen doet samensmelten.

"Waah, klinkt goed, klinkt goed! In zo een maatschappij wil ik wel leven hoor! Is er een naam voor?" Natuurlijk is er een naam voor, men noemt het: 'anarchisme'. "Zeg nee hoor als je dat bedoelt moet ik het niet hebben!" Je hebt waarschijnlijk veel te veel naar de tv gekeken, de krant gelezen en naar de radio geluisterd. Ook politici zeveren dat ze onder het speeksel zitten.

Als iedereen gelooft wat hier staat, dan kan het werkelijkheid worden, maar helaas zijn er zeer velen die het niet geloven, namelijk de mensen die ruzie maken vanuit een van die kampen, die met hun vorm ontberen waar ze eigenlijk voor staan!!!